Psalms 126

Пісня прочан. Як вертався Господь із полоном Сіону, то були ми немов би у сні...
وقتی خداوند ما را دوباره به اورشلیم آورد، فکر کردیم که خواب می‌بینیم.
Наші уста тоді були повні веселощів, а язик наш співання! Казали тоді між народами: Велике вчинив Господь з ними!
چقدر خندیدیم و از خوشی سرود خواندیم. ملل دیگر دربارهٔ ما می‌گفتند: «خداوند برای ایشان کارهای عجیبی انجام داده است.»
Велике вчинив Господь з нами, були радісні ми!
در واقع خداوند کارهای عجیبی برای ما کرده است و ما خوشحالیم.
Вернися ж із нашим полоном, о Господи, немов ті джерела, на південь!
خداوندا، سعادت را به ما بازگردان، همچنان‌که باران رودخانه‏های خشک را دوباره پُر آب می‌سازد.
Хто сіє з слізьми, зо співом той жне:
آنانی که با اشكها می‌کارند، با شادمانی درو خواهند نمود!
все ходить та плаче, хто носить торбину насіння на посів, та вернеться з співом, хто носить снопи свої!
کسانی‌که با گریه برای بذر افشانی بیرون می‌روند، محصول خود را با نوای شادمانی باز خواهند آورد!