Psalms 120

Ωιδη των Αναβαθμων. Εν τη θλιψει μου εκραξα προς τον Κυριον, και εισηκουσε μου.

canticum graduum ad Dominum in tribulatione mea clamavi et exaudivit me

Κυριε, λυτρωσον την ψυχην μου απο χειλεων ψευδων, απο γλωσσης δολιας.

Domine libera animam meam a labio mendacii a lingua dolosa

Τι θελει σοι δωσει η τι θελει σοι προσθεσει, η δολια γλωσσα;

quid detur tibi aut quid adponatur tibi ad linguam dolosam

Τα ηκονημενα βελη του δυνατου, μετα ανθρακων αρκευθου.

sagittae potentis acutae cum carbonibus iuniperorum

Ουαι εις εμε, διοτι παροικω εν Μεσεχ, κατοικω εν ταις σκηναις του Κηδαρ

heu mihi quia peregrinatio mea prolongata est habitavi cum tabernaculis Cedar

Πολυν καιρον κατωκησεν η ψυχη μου μετα των μισουντων την ειρηνην.

multum peregrinata est anima mea

Εγω αγαπω την ειρηνην αλλ οταν ομιλω, αυτοι ετοιμαζονται δια πολεμον.

cum odientibus pacem ego pacifica loquebar et illi bellantia