Psalms 130

Ωιδη των Αναβαθμων. Εκ βαθεων εκραξα προς σε, Κυριε.

En vallfartssång.  Ur djupen ropar jag till dig, HERRE.

Κυριε, εισακουσον της φωνης μου ας ηναι τα ωτα σου προσεκτικα εις την φωνην των δεησεων μου.

 Herre, hör min röst,  låt dina öron akta på      mina böners ljud.

Εαν, Κυριε, παρατηρησης ανομιας, Κυριε, τις θελει δυνηθη να σταθη;

 Om du, HERRE, vill tillräkna missgärningar,      Herre, vem kan då bestå?

Παρα σοι ομως ειναι συγχωρησις, δια να σε φοβωνται.

 Dock, hos dig är ju förlåtelse,      på det att man må frukta dig.

Προσεμεινα τον Κυριον, προσεμεινεν η ψυχη μου, και ηλπισα επι τον λογον αυτου.

 Jag väntar efter HERREN,      min själ väntar,      och jag hoppas på hans ord.

Η ψυχη μου προσμενει τον Κυριον, μαλλον παρα τους προσμενοντας την αυγην, ναι, τους προσμενοντας την αυγην.

 Min själ väntar efter Herren      mer än väktarna efter morgonen,      ja, mer än väktarna efter morgonen.

Ας ελπιζη ο Ισραηλ επι τον Κυριον διοτι παρα τω Κυριω ειναι ελεος, και λυτρωσις πολλη παρ αυτω

 Hoppas på HERREN, Israel;      ty hos HERREN är nåd,  och mycken förlossning är hos honom.

και αυτος θελει λυτρωσει τον Ισραηλ απο πασων των ανομιων αυτου.

 Och han skall förlossa Israel      från alla dess missgärningar.