Psalms 141

Ψαλμος του Δαβιδ. Κυριε, προς σε εκραξα σπευσον προς εμε ακροασθητι της φωνης μου, οταν κραζω προς σε.

Een psalm van David. HEERE! ik roep U aan, haast U tot mij; neem mijn stem ter ore, als ik tot U roep.

Ας κατευθυνθη ενωπιον σου η προσευχη μου ως θυμιαμα η υψωσις των χειρων μου ας γεινη ως θυσια εσπερινη.

Mijn gebed worde gesteld als reukwerk voor Uw aangezicht, de opheffing mijner handen als het avondoffer.

Βαλε, Κυριε, φυλακην εις το στομα μου φυλαττε την θυραν των χειλεων μου.

HEERE! zet een wacht voor mijn mond, behoed de deur mijner lippen.

Μη εκκλινης την καρδιαν μου εις πραγμα πονηρον, ωστε να εκτελω πραξεις ασεβεις μετα ανθρωπων εργαζομενων ανομιαν μηδε να φαγω απο των εκλεκτων αυτων φαγητων.

Neig mijn hart niet tot een kwade zaak, om enigen handel in goddeloosheid te handelen, met mannen, die ongerechtigheid werken; en dat ik niet ete van hun lekkernijen.

Ας με κτυπα ο δικαιος τουτο θελει εισθαι ελεος και ας με ελεγχη τουτο θελει εισθαι μυρον εξαιρετον δεν θελει βλαψει την κεφαλην μου διοτι μαλιστα και θελω προσευχεσθαι υπερ αυτων εν ταις συμφοραις αυτων.

De rechtvaardige sla mij, het zal weldadigheid zijn; en hij bestraffe mij, het zal olie des hoofds zijn, het zal mijn hoofd niet breken; want nog zal ook mijn gebed voor hen zijn in hun tegenspoeden.

Οτε οι αρχηγοι αυτων περιηρχοντο εις τοπους πετρωδεις, ηκουσαν τα λογια μου, οτι ησαν γλυκεα.

Hun rechters zijn aan de zijde der steenrots vrijgelaten geweest, en hebben gehoord mijn redenen, dat zij aangenaam waren.

Τα οστα ημων διασκορπιζονται εν τω στοματι του ταφου, ως οταν τις κοπτη και σχιζη ξυλα επι την γην.

Onze beenderen zijn verstrooid aan den mond des grafs, gelijk of iemand op de aarde iets gekloofd en verdeeld had.

Δια τουτο οι οφθαλμοι μου, Κυριε Θεε, ατενιζουσι προς σε επι σε ηλπισα μη καταστρεψης την ψυχην μου.

Doch op U zijn mijn ogen, HEERE, Heere! op U betrouw ik, ontbloot mijn ziel niet.

Φυλαξον με απο της παγιδος, την οποιαν εστησαν δι εμε, και απο των βροχων των εργαζομενων ανομιαν.

Bewaar mij voor het geweld des striks, dien zij mij gelegd hebben, en voor de valstrikken van de werkers der ongerechtigheid.

Ας πεσωσιν ομου οι ασεβεις εις τα δικτυα αυτων, ενω εγω θελω περασει αβλαβης.

Dat de goddelozen elk in zijn garen vallen, te zamen, totdat ik zal zijn voorbijgegaan.