Psalms 39

Karar verdim: “Adımlarıma dikkat edeceğim, Dilimi günahtan sakınacağım; Karşımda kötü biri oldukça, Ağzıma gem vuracağım.”

pro victoria Idithun canticum David dixi custodiam vias meas ne peccem in lingua mea custodiam os meum silentio donec est impius contra me

Dilimi tutup sustum, Hep kaçındım konuşmaktan, yararı olsa bile. Acım alevlendi,

obmutui silentio tacui de bono et dolor meus conturbatus est

Yüreğim tutuştu içimde, Ateş aldı derin derin düşünürken, Şu sözler döküldü dilimden:

incaluit cor meum in medio mei in meditatione mea incensus sum igni

“Bildir bana, ya RAB, sonumu, Sayılı günlerimi; Bileyim ömrümün ne kadar kısa olduğunu!

locutus sum lingua mea ostende mihi Domine finem meum et mensuram dierum meorum quae sit ut sciam quid mihi desit

Yalnız bir karış ömür verdin bana, Hiç kalır hayatım senin önünde. Her insan bir soluktur sadece, En güçlü çağında bile. Sela

ecce breves posuisti dies meos et vita mea quasi non sit in conspectu tuo omnia enim vanitas omnis homo stans semper

“Bir gölge gibi dolaşır insan, Boş yere çırpınır, Mal biriktirir, kime kalacağını bilmeden.

tantum in imagine ambulat homo tantum frustra turbatur congregat et ignorat cui dimittat ea

“Ne bekleyebilirim şimdi, ya Rab? Umudum sende.

nunc ergo quid expecto Domine praestolatio mea tu es

Kurtar beni bütün isyanlarımdan, Aptalların hakaretine izin verme.

ab omnibus iniquitatibus meis libera me obprobrium stulto ne ponas me

Sustum, açmayacağım ağzımı; Çünkü sensin bunu yapan.

obmutui non aperiam os meum quia tu fecisti

Uzaklaştır üzerimden yumruklarını, Tokadının altında mahvoldum.

tolle a me plagas tuas

Sen insanı suçundan ötürü Azarlayarak yola getirirsin, Güve gibi tüketirsin sevdiği şeyleri. Her insan bir soluktur sadece. Sela

a contentione manus tuae ego consumptus sum in increpationibus pro iniquitate corripuisti virum et posuisti quasi tineam desiderabilia eius verumtamen vanitas omnis homo semper

“Duamı işit, ya RAB, Kulak ver yakarışıma, Gözyaşlarıma kayıtsız kalma! Çünkü ben bir garibim senin yanında, Bir yabancı, atalarım gibi.

audi orationem meam Domine et clamorem meum exaudi ad lacrimam meam ne obsurdescas quia advena ego sum apud te et peregrinus sicut omnes patres mei

Uzaklaştır üzerimden bakışlarını, Göçüp yok olmadan mutlu olayım!”

parce mihi ut rideam antequam vadam et non subsistam