Psalms 95

Gelin, RAB’be sevinçle haykıralım, Bizi kurtaran kayaya sevinç çığlıkları atalım,

Kom, lad os Juble, for HERREN, råbe af fryd for vor Frelses Klippe,

Şükranla huzuruna çıkalım, O’na sevinç ilahileri yükseltelim!

møde med Tak for hans Åsyn, juble i Sang til hans Pris!

Çünkü RAB ulu Tanrı’dır, Bütün ilahların üstünde ulu kraldır.

Thi HERREN er en vældig Gud, en Konge stor over alle Guder;

Yerin derinlikleri O’nun elindedir, Dağların dorukları da O’nun.

i hans Hånd er Jordens dybder, Bjergenes Tinder er hans;

Deniz O’nundur, çünkü O yarattı, Karaya da O’nun elleri biçim verdi.

Havet er hans, han har skabt det, det tørre Land har hans Hænder dannet.

Gelin, tapınalım, eğilelim, Bizi yaratan RAB’bin önünde diz çökelim.

Kom, lad os bøje os, kaste os ned, knæle for HERREN, vor Skaber!

[] Çünkü O Tanrımız’dır, Bizse O’nun otlağının halkı, Elinin altındaki koyunlarız. Bugün sesini duyarsanız,

Thi han er vor Gud, og vi er det Folk, han vogter, den Hjord, han leder. Ak, lytted I dog i Dag til hans Røst:

[] Meriva’da, o gün çölde, Massa’da olduğu gibi, Yüreklerinizi nasırlaştırmayın.

"Forhærder ej eders Hjerte som ved Meriba, som dengang ved Massa i Ørkenen,

Yaptıklarımı görmelerine karşın, Atalarınız orada beni sınayıp denediler.

da eders Fædre fristede mig, prøved mig, skønt de havde set mit Værk.

Kırk yıl o kuşaktan hep iğrendim, “Yüreği kötü yola sapan bir halktır” dedim, “Yollarımı bilmiyorlar.”

Jeg væmmedes fyrretyve År ved denne Slægt, og jeg sagde: Det er et Folk med vildfarne Hjerter, de kender ej mine Veje.

[] [] Bu yüzden öfkeyle ant içtim: “Huzur diyarıma asla girmeyecekler!”

Så svor jeg da i min Vrede: De skal ikke gå ind til min Hvile!