Psalms 114

Nang lumabas ang Israel sa Egipto, ang sangbahayan ni Jacob mula sa bayang may ibang wika;

Quando Israele uscì dall’Egitto, e la casa di Giacobbe di fra un popolo dal linguaggio strano,

Ang Juda ay naging kaniyang santuario, ang Israel ay kaniyang sakop.

Giuda divenne il santuario dell’Eterno; Israele, suo dominio.

Nakita ng dagat, at tumakas; ang Jordan ay napaurong.

Il mare lo vide e fuggì, il Giordano tornò addietro.

Ang mga bundok ay nagsiluksong parang mga lalaking tupa, ang mga munting gulod na parang mga batang tupa.

I monti saltarono come montoni, i colli come agnelli.

Anong ipakikialam ko sa iyo, Oh dagat, na ikaw ay tumatakas? sa iyo Jordan, na ikaw ay umuurong?

Che avevi, o mare, che fuggisti? E tu, Giordano, che tornasti addietro?

Sa inyo mga bundok, na kayo'y nagsisiluksong parang mga lalaking tupa; sa inyong mga munting gulod, na parang mga batang tupa?

E voi, monti, che saltaste come montoni, e voi, colli, come agnelli?

Mayanig ka, ikaw na lupa, sa harapan ng Panginoon, sa harapan ng Dios ni Jacob;

Trema, o terra, alla presenza del Signore, alla presenza dell’Iddio di Giacobbe,

Na pinapagiging tipunan ng tubig ang malaking bato. Na bukal ng tubig ang pingkiang bato.

che mutò la roccia in istagno, il macigno in sorgente d’acqua.