Psalms 129

En vallfartssång.  Mycken nöd hava de vållat mig allt ifrån min ungdom      -- så säge Israel --

Multe oni afliktis min de post mia juneco, Diras Izrael,

 mycken nöd hava de vållat mig allt ifrån min ungdom,      dock blevo de mig ej övermäktiga.

Multe oni afliktis min de post mia juneco, Sed oni min ne pereigis.

 På min rygg hava plöjare plöjt      och dragit upp långa fåror.

Sur mia dorso plugis plugistoj, Faris siajn sulkojn longaj.

 Men HERREN är rättfärdig och har huggit av      de ogudaktigas band.

La Eternulo estas justa; Li dishakis la ŝnurojn de la malvirtuloj.

 De skola komma på skam och vika tillbaka,      så många som hata Sion.

Hontiĝu kaj turniĝu malantaŭen Ĉiuj malamantoj de Cion.

 De skola bliva lika gräs på taken,  som vissnar, förrän det har vuxit upp;

Ili estu kiel tegmenta herbo, Kiu forvelkas, antaŭ ol oni ĝin elŝiris;

 ingen skördeman fyller därmed sin hand,      ingen kärvbindare sin famn,

Per kiu ne plenigas rikoltanto sian manon Nek garbiganto sian baskon.

 och de som gå där fram kunna icke säga:  »HERRENS välsignelse vare över eder!  Vi välsigna eder      i HERRENS namn.»

Kaj la preterirantoj ne diros: Beno de la Eternulo estu al vi, Ni benas vin per la nomo de la Eternulo.