Psalms 129

En vallfartssång.  Mycken nöd hava de vållat mig allt ifrån min ungdom      -- så säge Israel --

Een lied Hammaaloth. Zij hebben mij dikwijls benauwd van mijn jeugd af, zegge nu Israël;

 mycken nöd hava de vållat mig allt ifrån min ungdom,      dock blevo de mig ej övermäktiga.

Zij hebben mij dikwijls van mijn jeugd af benauwd; evenwel hebben zij mij niet overmocht.

 På min rygg hava plöjare plöjt      och dragit upp långa fåror.

Ploegers hebben op mijn rug geploegd; zij hebben hun voren lang getogen.

 Men HERREN är rättfärdig och har huggit av      de ogudaktigas band.

De HEERE, Die rechtvaardig is, heeft de touwen der goddelozen afgehouwen.

 De skola komma på skam och vika tillbaka,      så många som hata Sion.

Laat hen beschaamd en achterwaarts gedreven worden, allen, die Sion haten.

 De skola bliva lika gräs på taken,  som vissnar, förrän det har vuxit upp;

Laat hen worden als gras op de daken, hetwelk verdort, eer men het uittrekt;

 ingen skördeman fyller därmed sin hand,      ingen kärvbindare sin famn,

Waarmede de maaier zijn hand niet vult, noch de garvenbinder zijn arm;

 och de som gå där fram kunna icke säga:  »HERRENS välsignelse vare över eder!  Vi välsigna eder      i HERRENS namn.»

En die voorbijgaan, niet zeggen: De zegen des HEEREN zij bij u! Wij zegenen ulieden in den Naam des HEEREN.