Psalms 122

En sang ved festreisene; av David. Jeg gleder mig ved dem som sier til mig: Vi vil gå til Herrens hus.

Mi ekĝojis, kiam oni diris al mi: Ni iru en la domon de la Eternulo.

Våre føtter står i dine porter, Jerusalem!

Niaj piedoj staris en viaj pordegoj, Ho Jerusalem,

Jerusalem, du velbyggede, lik en by som er tett sammenføiet,

Vi Jerusalem, konstruita kiel urbo, En kiu ĉio kuniĝis.

hvor stammene drar op, Herrens stammer, efter en lov for Israel, for å prise Herrens navn!

Tien supreniris la triboj, la triboj de la Eternulo, Laŭ la moro de Izrael, Por glori la nomon de la Eternulo.

For der er stoler satt til dom, stoler for Davids hus.

Ĉar tie staris tronoj de juĝo, Tronoj de la domo de David.

Bed om fred for Jerusalem! La det gå dem vel som elsker dig!

Deziru pacon al Jerusalem; Bonan staton havu viaj amantoj.

Der være fred innen din voll, ro i dine saler!

Paco estu inter viaj muroj, Bonstato en viaj palacoj.

For mine brødres og mine venners skyld vil jeg si: Fred være i dig!

Pro miaj fratoj kaj amikoj mi do diru: Paco estu al vi.

For Herrens, vår Guds huses skyld vil jeg søke ditt beste.

Pro la domo de la Eternulo, nia Dio, Mi deziras al vi bonon.