Jonah 2

Katahi a Hona ka inoi ki a Ihowa, ki tona Atua, i roto i te kopu o te ika,

Men HERREN sände en stor fisk, som slukade upp Jona. Och Jona var i fiskens buk tre dagar och tre nätter.

I mea ia, I karanga ahau, he ngakau mamae noku, ki a Ihowa; a whakahoki mai ana ia ki ahau; i tangi atu ahau i roto i te kopu o te reinga, a whakarongo ana koe ki toku reo.

Och Jona bad till HERREN, sin Gud, i fiskens buk.

I maka hoki ahau e koe ki te rire, ki waenga moana, a karapotia ana ahau e nga roma; tika ana au tuatea katoa me au ngaru i runga i ahau.

Han sade:  »Jag åkallade HERREN i min nöd,      och han svarade mig;  från dödsrikets buk ropade jag,      och du hörde min röst.

Na ka mea ahau, Kua oti ahau te pei i mua i ou kanohi; otiia tera ahau e titiro atu ano ki tou temepara tapu.

 Du kastade mig i djupet, mitt i havet,      och strömmen omslöt mig,  alla dina svallande böljor      gingo över mig.

Karapotia ana ahau e te wai, tae tonu iho ki te wairua; i oku taha katoa te rire a taka noa; he rimu nga takai o toku mahunga.

 Jag tänkte då: 'Jag är bortdriven      ifrån dina ögon.'  Men jag skall åter få skåda upp      mot ditt heliga tempel.

I haere ahau ki raro ki nga take o nga maunga; kopia ana ahau e te whenua me ona tutaki ake ake; heoi whakaputaina ake ana e koe toku ora i roto i te poka, e Ihowa, e toku Atua.

 Vatten omvärvde mig in på livet,      djupet omslöt mig;  sjögräs omsnärjde mitt huvud.

I te hemonga o toku wairua i roto i ahau, i mahara ahau ki a Ihowa: i tae atu ano taku inoi ki a koe ki tou temepara tapu.

 Till bergens grund sjönk jag ned,  jordens bommar slöto sig bakom mig för evigt.  Men du förde min själ upp ur graven,      HERRE, min Gud.

Ko te hunga e pupuri ana i nga mea tekateka noa e whakarere ana i te atawhai mo ratou.

 När min själ försmäktade i mig,      då tänkte jag på HERREN,  och min bön kom till dig,      i ditt heliga tempel.

Ko ahau ia ka mea patunga tapu ki a koe i runga i te reo whakawhetai; ka whakamana e ahau aku kupu taurangi. Na Ihowa te whakaoranga.

 De som hålla sig till fåfängliga avgudar,      de låta sin nåds Gud fara.

Na ka korero a Ihowa ki te ika, a ka ruakina e tera a Hona ki te wahi maroke.

 Men jag vill offra åt dig,      med högljudd tacksägelse;  vad jag har lovat vill jag infria;      frälsningen är hos HERREN!» [ (Jonah 2:11) Och på HERRENS befallning kastade fisken upp Jona på land. ]