Psalms 114

Quando Israele uscì dall’Egitto, e la casa di Giacobbe di fra un popolo dal linguaggio strano,

Nang lumabas ang Israel sa Egipto, ang sangbahayan ni Jacob mula sa bayang may ibang wika;

Giuda divenne il santuario dell’Eterno; Israele, suo dominio.

Ang Juda ay naging kaniyang santuario, ang Israel ay kaniyang sakop.

Il mare lo vide e fuggì, il Giordano tornò addietro.

Nakita ng dagat, at tumakas; ang Jordan ay napaurong.

I monti saltarono come montoni, i colli come agnelli.

Ang mga bundok ay nagsiluksong parang mga lalaking tupa, ang mga munting gulod na parang mga batang tupa.

Che avevi, o mare, che fuggisti? E tu, Giordano, che tornasti addietro?

Anong ipakikialam ko sa iyo, Oh dagat, na ikaw ay tumatakas? sa iyo Jordan, na ikaw ay umuurong?

E voi, monti, che saltaste come montoni, e voi, colli, come agnelli?

Sa inyo mga bundok, na kayo'y nagsisiluksong parang mga lalaking tupa; sa inyong mga munting gulod, na parang mga batang tupa?

Trema, o terra, alla presenza del Signore, alla presenza dell’Iddio di Giacobbe,

Mayanig ka, ikaw na lupa, sa harapan ng Panginoon, sa harapan ng Dios ni Jacob;

che mutò la roccia in istagno, il macigno in sorgente d’acqua.

Na pinapagiging tipunan ng tubig ang malaking bato. Na bukal ng tubig ang pingkiang bato.