زیرا راهی را كه خدا به وسیلهٔ آن، انسان را در حضور خود نیک محسوب میکند، نشناختند و كوشیدند راه خودشان را برای به دست آوردن نیكی مطلق درست جلوه دهند و به این دلیل تسلیم نیكی خدا نشدند،
for da de ikke kjente Guds rettferdighet og strevde efter å grunne sin egen rettferdighet, gav de sig ikke inn under Guds rettferdighet.
امّا اگر به او ایمان نیاوردهاند، چگونه میتوانند به او روی آورند؟ و چگونه میتوانند به كسی ایمان آورند كه دربارهٔ او چیزی نشنیدهاند؟ و چگونه میتوانند بدون حضور کسیکه آن پیام را اعلام كند، چیزی بشنوند؟
Hvorledes kan de da påkalle den som de ikke tror på? og hvorledes kan de tro der de ikke har hørt? og hvorledes kan de høre uten at det er nogen som forkynner?
و آنها چگونه میتوانند پیام را اعلام كنند اگر برای این كار فرستاده نشده باشند؟ چنانکه كتابمقدّس میفرماید: «چه خوش است قدمهای کسانیکه بشارت میدهند.»
og hvorledes kan de forkynne uten at de blir utsendt? som skrevet er: Hvor fagre deres føtter er som forkynner fred, som bærer godt budskap!
امّا میپرسم: «آیا ممكن است كه آنها پیام را نشنیده باشند؟ البتّه شنیدهاند، زیرا صدای ایشان به سرتاسر جهان
و سخن آنها به دور افتادهترین نقاط دنیا رسیده است.»
men jeg sier: Har de da ikke fått høre? Jo til visse; deres røst gikk ut til all jorden, og deres ord til jorderikes ende.
باز میپرسم: آیا قوم اسرائیل این را نمیدانست؟ قبل از همه، موسی میگوید: «من به وسیلهٔ کسانیکه حتّی قومی به شمار نمیآیند،
حسادت شما را بر میانگیزم
و توسط قومی نادان،
شما را به خشم خواهم آورد.»
Men jeg sier: Kjente da Israel ikke til det? Først sier Moses: Jeg vil gjøre eder nidkjære på det som ikke er et folk; på et uforstandig folk vil jeg gjøre eder harme;