Psalms 122

Mi ekĝojis, kiam oni diris al mi: Ni iru en la domon de la Eternulo.

En sang ved festreisene; av David. Jeg gleder mig ved dem som sier til mig: Vi vil gå til Herrens hus.

Niaj piedoj staris en viaj pordegoj, Ho Jerusalem,

Våre føtter står i dine porter, Jerusalem!

Vi Jerusalem, konstruita kiel urbo, En kiu ĉio kuniĝis.

Jerusalem, du velbyggede, lik en by som er tett sammenføiet,

Tien supreniris la triboj, la triboj de la Eternulo, Laŭ la moro de Izrael, Por glori la nomon de la Eternulo.

hvor stammene drar op, Herrens stammer, efter en lov for Israel, for å prise Herrens navn!

Ĉar tie staris tronoj de juĝo, Tronoj de la domo de David.

For der er stoler satt til dom, stoler for Davids hus.

Deziru pacon al Jerusalem; Bonan staton havu viaj amantoj.

Bed om fred for Jerusalem! La det gå dem vel som elsker dig!

Paco estu inter viaj muroj, Bonstato en viaj palacoj.

Der være fred innen din voll, ro i dine saler!

Pro miaj fratoj kaj amikoj mi do diru: Paco estu al vi.

For mine brødres og mine venners skyld vil jeg si: Fred være i dig!

Pro la domo de la Eternulo, nia Dio, Mi deziras al vi bonon.

For Herrens, vår Guds huses skyld vil jeg søke ditt beste.