Psalms 122

Mi ekĝojis, kiam oni diris al mi: Ni iru en la domon de la Eternulo.

Een lied Hammaaloth, van David. Ik verblijd mij in degenen, die tot mij zeggen: Wij zullen in het huis des HEEREN gaan.

Niaj piedoj staris en viaj pordegoj, Ho Jerusalem,

Onze voeten zijn staande in uw poorten, o Jeruzalem!

Vi Jerusalem, konstruita kiel urbo, En kiu ĉio kuniĝis.

Jeruzalem is gebouwd, als een stad, die wel samengevoegd is;

Tien supreniris la triboj, la triboj de la Eternulo, Laŭ la moro de Izrael, Por glori la nomon de la Eternulo.

Waarheen de stammen opgaan, de stammen des HEEREN, tot de getuigenis Israëls, om den Naam des HEEREN te danken.

Ĉar tie staris tronoj de juĝo, Tronoj de la domo de David.

Want daar zijn de stoelen des gerichts gezet, de stoelen van het huis van David.

Deziru pacon al Jerusalem; Bonan staton havu viaj amantoj.

Bidt om den vrede van Jeruzalem; wel moeten zij varen, die u beminnen.

Paco estu inter viaj muroj, Bonstato en viaj palacoj.

Vrede zij in uw vesting, welvaren in uw paleizen.

Pro miaj fratoj kaj amikoj mi do diru: Paco estu al vi.

Om mijner broederen en mijner vrienden wil, zal ik nu spreken, vrede zij in u!

Pro la domo de la Eternulo, nia Dio, Mi deziras al vi bonon.

Om des huizes des HEEREN, onzes Gods wil, zal ik het goede voor u zoeken.