Psalms 95

Kom, lad os Juble, for HERREN, råbe af fryd for vor Frelses Klippe,

Δευτε, ας αγαλλιασθωμεν εις τον Κυριον ας αλαλαξωμεν εις το φρουριον της σωτηριας ημων.

møde med Tak for hans Åsyn, juble i Sang til hans Pris!

Ας προφθασωμεν ενωπιον αυτου μετα δοξολογιας εν ψαλμοις ας αλαλαξωμεν εις αυτον.

Thi HERREN er en vældig Gud, en Konge stor over alle Guder;

Διοτι Θεος μεγας ειναι ο Κυριος, και Βασιλευς μεγας υπερ παντας τους θεους.

i hans Hånd er Jordens dybder, Bjergenes Tinder er hans;

Διοτι εις αυτου την χειρα ειναι τα βαθη της γης και τα υψη των ορεων ειναι αυτου.

Havet er hans, han har skabt det, det tørre Land har hans Hænder dannet.

Διοτι αυτου ειναι η θαλασσα, και αυτος εκαμεν αυτην και την ξηραν αι χειρες αυτου επλασαν.

Kom, lad os bøje os, kaste os ned, knæle for HERREN, vor Skaber!

Δευτε, ας προσκυνησωμεν και ας προσπεσωμεν ας γονατισωμεν ενωπιον του Κυριου, του Ποιητου ημων.

Thi han er vor Gud, og vi er det Folk, han vogter, den Hjord, han leder. Ak, lytted I dog i Dag til hans Røst:

Διοτι αυτος ειναι ο Θεος ημων και ημεις λαος της βοσκης αυτου και προβατα της χειρος αυτου. Σημερον εαν ακουσητε της φωνης αυτου,

"Forhærder ej eders Hjerte som ved Meriba, som dengang ved Massa i Ørkenen,

μη σκληρυνητε την καρδιαν σας, ως εν τω παροργισμω, ως εν τη ημερα του πειρασμου εν τη ερημω

da eders Fædre fristede mig, prøved mig, skønt de havde set mit Værk.

οπου οι πατερες σας με επειρασαν, με εδοκιμασαν και ειδον τα εργα μου.

Jeg væmmedes fyrretyve År ved denne Slægt, og jeg sagde: Det er et Folk med vildfarne Hjerter, de kender ej mine Veje.

Τεσσαρακοντα ετη δυσηρεστηθην με την γενεαν εκεινην, και ειπα, ουτος ειναι λαος πεπλανημενος την καρδιαν, και αυτοι δεν εγνωρισαν τας οδους μου.

Så svor jeg da i min Vrede: De skal ikke gå ind til min Hvile!

Δια τουτο ωμοσα εν τη οργη μου, οτι εις την αναπαυσιν μου δεν θελουσιν εισελθει.