Psalms 120

(Sang til Festrejserne.) Jeg råbte til HERREN i Nød, og han svarede mig.

Sıkıntıya düşünce RAB’be seslendim; Yanıtladı beni.

HERRE, udfri min Sjæl fra Løgnelæber, fra den falske Tunge!

Ya RAB, kurtar canımı yalancı dudaklardan, Aldatıcı dillerden!

Der ramme dig dette og hint, du falske Tunge!

Ey aldatıcı dil, RAB ne verecek sana, Daha ne verecek?

Den stærkes Pile er hvæsset ved glødende Gyvel.

Yiğidin sivri oklarıyla Retem çalısından alevli korlar!

Ve mig, at jeg må leve som fremmed i Mesjek, bo iblandt Kedars Telte!

Vay bana, Meşek’te garip kaldım sanki, Kedar çadırları arasında oturdum.

Min Sjæl har længe nok boet blandt Folk, som hader Fred.

Fazla kaldım Barıştan nefret edenler arasında.

Jeg vil Fred; men taler jeg, vil de Krig!

Ben barış yanlısıyım, Ama söze başladığımda, Onlar savaşa kalkıyor!