Psalms 120

(Sang til Festrejserne.) Jeg råbte til HERREN i Nød, og han svarede mig.

Al la Eternulo mi vokis en mia sufero, Kaj Li aŭskultis min.

HERRE, udfri min Sjæl fra Løgnelæber, fra den falske Tunge!

Ho Eternulo, savu mian animon de mensoga parolo, De falsa lango.

Der ramme dig dette og hint, du falske Tunge!

Kion Li donos al vi, Kaj kion Li alportos al vi, ho falsa lango?

Den stærkes Pile er hvæsset ved glødende Gyvel.

Akrajn sagojn de fortulo Kun karboj genistaj.

Ve mig, at jeg må leve som fremmed i Mesjek, bo iblandt Kedars Telte!

Ve al mi, ke mi gastas en Meŝeĥ, Ke mi loĝas inter la tendoj de Kedar!

Min Sjæl har længe nok boet blandt Folk, som hader Fred.

Tro longe loĝis mia animo Inter malamantoj de paco.

Jeg vil Fred; men taler jeg, vil de Krig!

Mi estas pacema; Sed kiam mi ekparolas, ili komencas militon.