Psalms 95

Poďte, zpívejme Hospodinu, prokřikujme skále spasení našeho.

Venu, ni kantu al la Eternulo; Ni ĝoje kriu al la rifuĝejo de nia helpo.

Předejděme oblíčej jeho s díkčiněním, žalmy prozpěvujme jemu.

Ni venu antaŭ Lian vizaĝon kun glorado, Per psalmoj ni ĝoje kriu al Li.

Nebo Hospodin jest Bůh veliký, a král veliký nade všecky bohy,

Ĉar granda Dio estas la Eternulo Kaj granda Reĝo super ĉiuj dioj,

V jehož rukou základové země, a vrchové hor jeho jsou.

Kiu havas en Sia mano la profundaĵojn de la tero, Kaj al kiu apartenas la altaĵoj de la montoj;

Jehož jest i moře, nebo on je učinil, i země, kterouž ruce jeho sformovaly.

Al kiu apartenas la maro, kaj Li ĝin faris, Kaj la sekteron Liaj manoj kreis.

Poďte, sklánějme se, a padněme před ním, klekejme před Hospodinem stvořitelem naším.

Venu, ni kliniĝu, ni ĵetu nin teren, Ni genuu antaŭ la Eternulo, nia Kreinto.

Onť jest zajisté Bůh náš, a my jsme lid pastvy jeho, a stádo rukou jeho. Dnes uslyšíte-li hlas jeho,

Ĉar Li estas nia Dio, Kaj ni estas la popolo de Lia paŝtejo kaj la ŝafoj de Lia mano. Hodiaŭ, se vi aŭskultas Lian voĉon,

Nezatvrzujte srdce svého, jako při popuzení, a v den pokušení na poušti,

Ne obstinigu vian koron, kiel en Meriba, Kiel en la tago de Masa en la dezerto,

Kdežto pokoušeli mne otcové vaši, zkusiliť jsou mne, a viděli skutky mé.

Kiam viaj patroj Min incitis, Esploris kaj vidis Mian faron.

Za čtyřidceti let měl jsem nesnáz s národem tím, a řekl jsem: Lid tento bloudí srdcem, a nepoznali cest mých.

Kvardek jarojn Mi indignis kontraŭ tiu generacio, Kaj Mi diris: Ili estas popolo kun koro malĝusta, Kaj ili ne volas koni Miajn vojojn;

Jimž jsem přisáhl v hněvě svém, že nevejdou v odpočinutí mé.

Tial Mi ĵuris en Mia kolero, Ke ili ne venos en Mian ripozejon.