Psalms 141

Psalam. Davidov. Prizivljem te, Jahve, k meni pohitaj! Slušaj glas moj kojim tebi vapijem!

Ψαλμος του Δαβιδ. Κυριε, προς σε εκραξα σπευσον προς εμε ακροασθητι της φωνης μου, οταν κραζω προς σε.

Nek' mi se uzdigne molitva kao kad pred lice tvoje, podizanje mojih ruku nek' bude k'o prinos večernji!

Ας κατευθυνθη ενωπιον σου η προσευχη μου ως θυμιαμα η υψωσις των χειρων μου ας γεινη ως θυσια εσπερινη.

Na usta mi, Jahve, stražu postavi i stražare na vrata usana mojih!

Βαλε, Κυριε, φυλακην εις το στομα μου φυλαττε την θυραν των χειλεων μου.

Ne daj da mi se srce zlu prikloni, da bezbožno počinim djela opaka; i u društvu zlotvora da ne blagujem poslastica njihovih!

Μη εκκλινης την καρδιαν μου εις πραγμα πονηρον, ωστε να εκτελω πραξεις ασεβεις μετα ανθρωπων εργαζομενων ανομιαν μηδε να φαγω απο των εκλεκτων αυτων φαγητων.

Nek' me samo udari pravednik, ljubav je što me kara, al' ulje grešničko neće mi glavu pomazat'; zloći njihovoj oprijet ću se uvijek svojom molitvom.

Ας με κτυπα ο δικαιος τουτο θελει εισθαι ελεος και ας με ελεγχη τουτο θελει εισθαι μυρον εξαιρετον δεν θελει βλαψει την κεφαλην μου διοτι μαλιστα και θελω προσευχεσθαι υπερ αυτων εν ταις συμφοραις αυτων.

Kad strovale niz hridinu suce njihove, razumjet će kako blage bjehu riječi moje.

Οτε οι αρχηγοι αυτων περιηρχοντο εις τοπους πετρωδεις, ηκουσαν τα λογια μου, οτι ησαν γλυκεα.

Kao kad orač ore i para zemlju, tako će im se na rubu Podzemlja kosti rasuti.

Τα οστα ημων διασκορπιζονται εν τω στοματι του ταφου, ως οταν τις κοπτη και σχιζη ξυλα επι την γην.

U te su, Jahve, uprte oči moje, k tebi se utječem, ne daj da mi duša propadne!

Δια τουτο οι οφθαλμοι μου, Κυριε Θεε, ατενιζουσι προς σε επι σε ηλπισα μη καταστρεψης την ψυχην μου.

Čuvaj me od stupice koju postaviše meni, od zamki zločinaca!

Φυλαξον με απο της παγιδος, την οποιαν εστησαν δι εμε, και απο των βροχων των εργαζομενων ανομιαν.

Nek' u vlastite zamke upadnu zlotvori, a ja neka im umaknem!

Ας πεσωσιν ομου οι ασεβεις εις τα δικτυα αυτων, ενω εγω θελω περασει αβλαβης.