Ezekiel 3

他对我说：「人子啊，要吃你所得的，要吃这书卷，好去对以色列家讲说。」

خدا فرمود: «ای انسان فانی، این طومار را بخور و سپس نزد قوم اسرائیل برو و سخن بگو.»

于是我开口，他就使我吃这书卷，

پس دهانم را باز کردم و او طومار را داد که بخورم.

又对我说：「人子啊，要吃我所赐给你的这书卷，充满你的肚腹。」我就吃了，口中觉得其甜如蜜。

او گفت: «ای انسان فانی، طوماری را که به تو دادم بخور و شکم خود را از آن پُر کن.» آنگاه آن را خوردم و در دهانم مانند عسل شیرین بود.

他对我说：「人子啊，你往以色列家那里去，将我的话对他们讲说。

سپس خدا به من فرمود: «ای انسان فانی، نزد قوم اسرائیل برو و سخنان مرا دقیقاً به ایشان بگو.

你奉差遣不是往那说话深奥、言语难懂的民那里去，乃是往以色列家去；

زیرا که نزد مردمی ‌با زبان ناشناخته و زبانی دشوار فرستاده نشده‌ای، بلکه نزد قوم اسرائیل.

不是往那说话深奥、言语难懂的多国去，他们的话语是你不懂得的。我若差你往他们那里去，他们必听从你。

اگر تو را نزد مردمی ‌فرستاده بودم که فهمیدن زبان ایشان برای تو مشکل بود، آنها به تو گوش می‌دادند؛

以色列家却不肯听从你，因为他们不肯听从我；原来以色列全家是额坚心硬的人。

امّا قوم اسرائیل به تو گوش نخواهند داد، زیرا ایشان نمی‌خواهند به من گوش کنند، چون همهٔ قوم اسرائیل سرسخت و سنگدل هستند.

看哪，我使你的脸硬过他们的脸，使你的额硬过他们的额。

اکنون من تو را همچون ایشان سرسخت و خشن خواهم ساخت

我使你的额像金钢钻，比火石更硬。他们虽是悖逆之家，你不要怕他们，也不要因他们的脸色惊惶。」

و مانند سنگ، محکم و همچون الماس، سخت می‌گردانم تا از این مردم سرکش نترسی.»

他又对我说：「人子啊，我对你所说的一切话，要心里领会，耳中听闻。

خدا ادامه داده، گفت: «ای انسان فانی، با دقّت توجّه کن و آنچه را که به تو می‌گویم به‌خاطر بسپار.

你往你本国被掳的子民那里去，他们或听，或不听，你要对他们讲说，告诉他们这是主耶和华说的。」

آنگاه به نزد مردم قوم خودت که در تبعید می‌باشند برو و آنچه را که من، خداوند متعال می‌گویم بگو؛ خواه بشنوند و خواه نشنوند.»

那时，灵将我举起，我就听见在我身后有震动轰轰的声音，说：「从耶和华的所在显出来的荣耀是该称颂的！」

آنگاه روح خدا مرا برداشت و از پشت سر من غرّش عظیمی ‌برخاست که می‌گفت: «متبارک باد جلال خداوند در جایگاه ملکوتی او!»

我又听见那活物翅膀相碰，与活物旁边轮子旋转震动轰轰的响声。

از به هم خوردن بالهای آن موجودات و چرخهای کنار آنها صدای بلندی چون صدای زلزله برمی‌خاست.

于是灵将我举起，带我而去。我心中甚苦，灵性忿激，并且耶和华的灵（原文是手）在我身上大有能力。

قدرت خداوند با نیروی عظیمی‌ بر من آمد و روح او مرا برد. من احساس تلخی و خشم کردم.

我就来到提勒‧亚毕，住在迦巴鲁河边被掳的人那里，到他们所住的地方，在他们中间忧忧闷闷地坐了七日。

پس به تل ابیب، نزد تبعیدیانی که در کنار رود خابور ساکن بودند، رسیدم و در آنجا مدّت هفت روز حیرت زده نشستم.

过了七日，耶和华的话临到我说：

در پایان روز هفتم خداوند به من فرمود:

「人子啊，我立你作以色列家守望的人，所以你要听我口中的话，替我警戒他们。

«ای انسان فانی، من تو را به دیده‌بانی قوم اسرائیل گماشته‌ام، هرگاه کلمه‌ای از دهان من شنیدی باید از طرف من به ایشان هشدار دهی.

我何时指著恶人说：他必要死；你若不警戒他，也不劝戒他，使他离开恶行，拯救他的性命，这恶人必死在罪孽之中；我却要向你讨他丧命的罪（原文是血）。

اگر اعلام کنم که شخص شریری خواهد مرد و تو هشدار مرا به او نرسانی و نگویی که از کارهای بد خود توبه کند، در آن صورت به‌خاطر گناه خود می‌میرد، ولی من تو را مسئول مرگ او خواهم دانست.

倘若你警戒恶人，他仍不转离罪恶，也不离开恶行，他必死在罪孽之中，你却救自己脱离了罪。

هرگاه به شخص بدکاری هشدار بدهی و او باز هم توبه نکند و از گناه کردن دست نکشد، آنگاه او غرق در گناه می‌میرد، ولی تو از مرگ نجات می‌یابی.

再者，义人何时离义而犯罪，我将绊脚石放在他面前，他就必死；因你没有警戒他，他必死在罪中，他素来所行的义不被记念；我却要向你讨他丧命的罪（原文是血）。

«اگر مرد درستکاری شروع به شرارت ورزیدن نماید و من او را در موقعیّت خطرناکی قرار دهم، او خواهد مُرد، اگر تو به او هشدار ندهی. او به‌خاطر گناهان خودش خواهد مرد -‌من کارهای نیک او را به یاد نخواهم آورد- و من تو را مسئول مرگ او خواهم دانست.

倘若你警戒义人，使他不犯罪，他就不犯罪；他因受警戒就必存活，你也救自己脱离了罪。」

امّا اگر مرد درستکاری را از گناه کردن هشدار دادی و از گناه کردن دست کشید، به راستی زنده خواهد ماند، زیرا هشدار را پذیرفت و تو جان خود را نجات داده‌ای.»

耶和华的灵（原文是手）在那里降在我身上。他对我说：「你起来往平原去，我要在那里和你说话。」

در آنجا بار دیگر حضور پرتوان خداوند را احساس کردم و به من فرمود: «برخیز و به دشت برو و من در آنجا با تو سخن می‌گویم.»

于是我起来往平原去，不料，耶和华的荣耀正如我在迦巴鲁河边所见的一样，停在那里，我就俯伏于地。

پس برخاستم و به دشت رفتم و آنجا جلال خداوند را همان‌گونه که در کنار رود خابور دیده بودم، مشاهده کردم و من به روی خود به خاک افتادم.

灵就进入我里面，使我站起来。耶和华对我说：「你进房屋去，将门关上。

امّا روح خدا بر من آمد و مرا بر پاهایم برپا داشت و با من سخن گفت و فرمود: «برو و خود را در خانه‌ات زندانی کن.

人子啊，人必用绳索捆绑你，你就不能出去在他们中间来往。

ای انسان فانی، تو را به بند خواهند کشید تا نتوانی به میان مردم بیرون بروی.

我必使你的舌头贴住上膛，以致你哑口，不能作责备他们的人；他们原是悖逆之家。

من زبانت را به کامت می‌چسبانم تا گنگ شوی و نتوانی این قوم سرکش را سرزنش کنی.

但我对你说话的时候，必使你开口，你就要对他们说：『主耶和华如此说。』听的可以听，不听的任他不听，因为他们是悖逆之家。」

سپس وقتی دوباره من با تو صحبت کنم و دوباره به تو قدرت سخن گفتن بدهم، تو به آنها خواهی گفت که من خداوند متعال، چه می‌گویم. برخی از آنها گوش خواهند داد و امّا برخی به تو بی‌اعتنایی می‌کنند، زیرا آنها قومی سرکش می‌باشند.»