Romans 10

Братя, моето сърдечно желание и молбата ми към Бога за Израил е те да бъдат спасени.

Brødre! mitt hjertes ønske og min bønn til Gud for dem er at de må bli frelst.

Защото свидетелствам за тях, че те имат ревност за Бога, само че не е според познаването.

For jeg gir dem det vidnesbyrd at de har nidkjærhet for Gud, men ikke med skjønnsomhet;

Понеже, като не познаваха Божията правда и като искаха да установят своята собствена, не се покориха на Божията правда.

for da de ikke kjente Guds rettferdighet og strevde efter å grunne sin egen rettferdighet, gav de sig ikke inn under Guds rettferdighet.

Защото Христос е краят на закона за правда на всеки, който вярва.

For Kristus er lovens ende, til rettferdighet for hver den som tror.

Защото Мойсей пише за правдата, която е от закона: ?ако човек прави това, ще живее чрез него.“

For Moses skriver om rettferdigheten av loven: Det menneske som gjør disse ting, skal leve ved dem;

Но правдата от вяра говори така: ?Да не кажеш в сърцето си: Кой ще се изкачи на небето?“ – тоест да свали Христос долу;

men rettferdigheten av troen sier så: Si ikke i ditt hjerte: Hvem skal fare op til himmelen - det vil si: for å hente Kristus ned - ?

или: ?Кой ще слезе в бездната?“ – тоест да изведе Христос горе от мъртвите?

eller: Hvem skal fare ned i avgrunnen - det vil si: for å hente Kristus op fra de døde - ?

Но какво казва тя? Казва, че ?думата е близо при теб, в устата ти и в сърцето ти“ – тоест думата на вярата, която проповядваме.

Men hvad sier den? Ordet er dig nær, i din munn og i ditt hjerte; det er troens ord, det som vi forkynner,

Защото, ако изповядаш с устата си, че Иисус е Господ, и повярваш в сърцето си, че Бог Го е възкресил от мъртвите, ще се спасиш.

for dersom du med din munn bekjenner at Jesus er Herre, og i ditt hjerte tror at Gud opvakte ham fra de døde, da skal du bli frelst;

Защото със сърце се вярва за оправдание, и с уста се прави изповед за спасение.

for med hjertet tror en til rettferdighet, og med munnen bekjenner en til frelse.

Защото Писанието казва: ?Никой, който вярва в Него, няма да се посрами.“

For Skriften sier: Hver den som tror på ham, skal ikke bli til skamme.

Понеже няма разлика между юдеин и грък, защото един и същ е Господ над всички, богат към всички, които Го призовават.

Det er jo ingen forskjell på jøde og greker; de har alle den samme Herre, som er rik nok for alle som påkaller ham;

Защото ?всеки, който призове Името на Господа, ще се спаси.“

for hver den som påkaller Herrens navn, skal bli frelst.

Как обаче ще призоват Този, в когото не са повярвали? А как ще повярват в Този, когото не са чули? А как ще чуят без проповедник?

Hvorledes kan de da påkalle den som de ikke tror på? og hvorledes kan de tro der de ikke har hørt? og hvorledes kan de høre uten at det er nogen som forkynner?

И как ще проповядват, ако не са изпратени? Както е писано: ?Колко са прекрасни краката на тези, които благовестват доброто!“

og hvorledes kan de forkynne uten at de blir utsendt? som skrevet er: Hvor fagre deres føtter er som forkynner fred, som bærer godt budskap!

Но не всички се подчиниха на благовестието; защото Исая казва: ?Господи, кой е повярвал на онова, което е чул от нас?“

Men ikke alle var lydige mot evangeliet. For Esaias sier: Herre! hvem trodde vel det han hørte av oss?

И така, вярата е от слушане, а слушането – от Христовото слово.

Så kommer da troen av forkynnelsen, og forkynnelsen ved Kristi ord;

Но аз казвам: Те не са ли чули? Разбира се, чули са: ?По цялата земя се разнесе гласът им и думите им – до краищата на вселената.“

men jeg sier: Har de da ikke fått høre? Jo til visse; deres røst gikk ut til all jorden, og deres ord til jorderikes ende.

Но пак казвам: Израил не е ли разбрал? Първо Мойсей казва: ?Аз ще ви раздразня до ревнуване с тези, които не са народ; с народ неразбран ще ви разгневя.“

Men jeg sier: Kjente da Israel ikke til det? Først sier Moses: Jeg vil gjøre eder nidkjære på det som ikke er et folk; på et uforstandig folk vil jeg gjøre eder harme;

А Исая се осмелява да каже: ?Намерен бях от онези, които не Ме търсеха; явен станах на тези, които не питаха за Мен.“

og Esaias våger sig til å si: Jeg blev funnet av dem som ikke søkte mig; jeg åpenbarte mig for dem som ikke spurte efter mig;

А за Израил казва: ?Простирах ръцете Си цял ден към народ непокорен и опак.“

men om Israel sier han: Hele dagen rakte jeg mine hender ut til et ulydig og gjenstridig folk.