Psalms 11

(По слав. 10) За първия певец. Псалм на Давид. На ГОСПОДА се уповавам, как казвате на душата ми: Бягай като птица във вашите планини?

من به خداوند توکّل دارم. چرا به من می‌گویید: «مانند پرنده به کوهها فرار کن.

Понеже ето, безбожните запъват лък, приготвят стрелата си на тетивата, за да устрелят в мрака правите по сърце.

زیرا شریران کمان به دست گرفته و تیر را به زه نهاده‌اند تا آن را در تاریکی به سوی نیکان پرتاب کنند.

Когато основите се разрушават, какво може да направи праведният?

در زمانی که نیکی از بین رفته است، نیکان چه می‌توانند بکنند؟»

ГОСПОД е в светия Си храм, ГОСПОДНИЯТ престол е в небесата, очите Му гледат, утринните Му лъчи изпитват човешките синове.

خداوند در معبد مقدّس خویش است. تخت خدا در آسمان استوار است. او همه‌جا مراقب مردم است و هرچه می‌کنند، می‌داند.

ГОСПОД изпитва праведния, а душата Му мрази безбожния и онзи, който обича насилие.

خداوند مردم نیک و بد را یکسان مورد آزمایش قرار می‌دهد. او با تمام وجود از بدکاران بیزار است.

Ще навали примки над безбожните, огън и сяра, и изгарящ вятър е делът на чашата им.

بر شریران، باران آتش و گوگرد می‌فرستد و نصیب آنان، بادهای سوزاننده است.

Защото ГОСПОД е праведен, Той обича праведни дела, лицето Му гледа праведните.

خداوند عادل است و نیکوکاران را دوست می‌دارد و درستکاران در پیشگاه او خواهند زیست.