Psalms 130

مِنَ الأَعْمَاقِ صَرَخْتُ إِلَيْكَ يَا رَبُّ.

En sang ved festreisene. Av det dype kaller jeg på dig, Herre!

يَا رَبُّ، اسْمَعْ صَوْتِي. لِتَكُنْ أُذُنَاكَ مُصْغِيَتَيْنِ إِلَى صَوْتِ تَضَرُّعَاتِي.

Herre, hør min røst, la dine ører akte på mine inderlige bønners røst!

إِنْ كُنْتَ تُرَاقِبُ الآثَامَ يَارَبُّ، يَا سَيِّدُ، فَمَنْ يَقِفُ؟

Dersom du, Herre, vil gjemme på misgjerninger, Herre, hvem kan da bli stående?

لأَنَّ عِنْدَكَ الْمَغْفِرَةَ. لِكَيْ يُخَافَ مِنْكَ.

For hos dig er forlatelsen, forat du må fryktes.

انْتَظَرْتُكَ يَا رَبُّ. انْتَظَرَتْ نَفْسِي، وَبِكَلاَمِهِ رَجَوْتُ.

Jeg bier efter Herren, min sjel bier, og jeg venter på hans ord.

نَفْسِي تَنْتَظِرُ الرَّبَّ أَكْثَرَ مِنَ الْمُرَاقِبِينَ الصُّبْحَ. أَكْثَرَ مِنَ الْمُرَاقِبِينَ الصُّبْحَ.

Min sjel venter på Herren mere enn vektere på morgenen, vektere på morgenen.

لِيَرْجُ إِسْرَائِيلُ الرَّبَّ، لأَنَّ عِنْدَ الرَّبِّ الرَّحْمَةَ وَعِنْدَهُ فِدًى كَثِيرٌ،

Vent på Herren, Israel! For hos Herren er miskunnheten, og megen forløsning er hos ham,

وَهُوَ يَفْدِي إِسْرَائِيلَ مِنْ كُلِّ آثَامِهِ.

og han skal forløse Israel fra alle dets misgjerninger.