Psalms 130

مِنَ الأَعْمَاقِ صَرَخْتُ إِلَيْكَ يَا رَبُّ.

Veisu korkeimmassa Kuorissa. Syvyydessä minä huudan sinua, Herra.

يَا رَبُّ، اسْمَعْ صَوْتِي. لِتَكُنْ أُذُنَاكَ مُصْغِيَتَيْنِ إِلَى صَوْتِ تَضَرُّعَاتِي.

Herra, kuule minun ääneni: vaarinottakaan korvas rukousteni äänestä.

إِنْ كُنْتَ تُرَاقِبُ الآثَامَ يَارَبُّ، يَا سَيِّدُ، فَمَنْ يَقِفُ؟

Jos sinä, Herra, soimaat syntiä: Herra, kuka siis pysyy?

لأَنَّ عِنْدَكَ الْمَغْفِرَةَ. لِكَيْ يُخَافَ مِنْكَ.

Sillä sinun tykönäs on anteeksi antamus, että sinua peljättäisiin.

انْتَظَرْتُكَ يَا رَبُّ. انْتَظَرَتْ نَفْسِي، وَبِكَلاَمِهِ رَجَوْتُ.

Minä odotan Herraa: sieluni odottaa, ja minä toivon hänen sanansa päälle.

نَفْسِي تَنْتَظِرُ الرَّبَّ أَكْثَرَ مِنَ الْمُرَاقِبِينَ الصُّبْحَ. أَكْثَرَ مِنَ الْمُرَاقِبِينَ الصُّبْحَ.

Sieluni vartioitsee Herraa huomenvartiosta toiseen huomenvartioon asti.

لِيَرْجُ إِسْرَائِيلُ الرَّبَّ، لأَنَّ عِنْدَ الرَّبِّ الرَّحْمَةَ وَعِنْدَهُ فِدًى كَثِيرٌ،

Israel toivokaan Herran päälle; sillä Herralla on armo, ja runsas lunastus hänellä.

وَهُوَ يَفْدِي إِسْرَائِيلَ مِنْ كُلِّ آثَامِهِ.

Ja hän lunastaa Israelin kaikista synneistänsä.