Psalms 120

canticum graduum ad Dominum in tribulatione mea clamavi et exaudivit me

Ωιδη των Αναβαθμων. Εν τη θλιψει μου εκραξα προς τον Κυριον, και εισηκουσε μου.

Domine libera animam meam a labio mendacii a lingua dolosa

Κυριε, λυτρωσον την ψυχην μου απο χειλεων ψευδων, απο γλωσσης δολιας.

quid detur tibi aut quid adponatur tibi ad linguam dolosam

Τι θελει σοι δωσει η τι θελει σοι προσθεσει, η δολια γλωσσα;

sagittae potentis acutae cum carbonibus iuniperorum

Τα ηκονημενα βελη του δυνατου, μετα ανθρακων αρκευθου.

heu mihi quia peregrinatio mea prolongata est habitavi cum tabernaculis Cedar

Ουαι εις εμε, διοτι παροικω εν Μεσεχ, κατοικω εν ταις σκηναις του Κηδαρ

multum peregrinata est anima mea

Πολυν καιρον κατωκησεν η ψυχη μου μετα των μισουντων την ειρηνην.

cum odientibus pacem ego pacifica loquebar et illi bellantia

Εγω αγαπω την ειρηνην αλλ οταν ομιλω, αυτοι ετοιμαζονται δια πολεμον.