Psalms 120

canticum graduum ad Dominum in tribulatione mea clamavi et exaudivit me

إِلَى الرَّبِّ فِي ضِيْقِي صَرَخْتُ فَاسْتَجَابَ لِي.

Domine libera animam meam a labio mendacii a lingua dolosa

يَا رَبُّ، نَجِّ نَفْسِي مِنْ شِفَاهِ الْكَذِبِ، مِنْ لِسَانِ غِشٍّ.

quid detur tibi aut quid adponatur tibi ad linguam dolosam

مَاذَا يُعْطِيكَ وَمَاذَا يَزِيدُ لَكَ لِسَانُ الْغِشِّ؟

sagittae potentis acutae cum carbonibus iuniperorum

سِهَامَ جَبَّارٍ مَسْنُونَةً مَعَ جَمْرِ الرَّتَمِ.

heu mihi quia peregrinatio mea prolongata est habitavi cum tabernaculis Cedar

وَيْلِي لِغُرْبَتِي فِي مَاشِكَ، لِسَكَنِي فِي خِيَامِ قِيدَارَ!

multum peregrinata est anima mea

طَالَ عَلَى نَفْسِي سَكَنُهَا مَعَ مُبْغِضِ السَّلاَمِ.

cum odientibus pacem ego pacifica loquebar et illi bellantia

أَنَا سَلاَمٌ، وَحِينَمَا أَتَكَلَّمُ فَهُمْ لِلْحَرْبِ.