Psalms 120

Sıkıntıya düşünce RAB’be seslendim; Yanıtladı beni.

(Sang til Festrejserne.) Jeg råbte til HERREN i Nød, og han svarede mig.

Ya RAB, kurtar canımı yalancı dudaklardan, Aldatıcı dillerden!

HERRE, udfri min Sjæl fra Løgnelæber, fra den falske Tunge!

Ey aldatıcı dil, RAB ne verecek sana, Daha ne verecek?

Der ramme dig dette og hint, du falske Tunge!

Yiğidin sivri oklarıyla Retem çalısından alevli korlar!

Den stærkes Pile er hvæsset ved glødende Gyvel.

Vay bana, Meşek’te garip kaldım sanki, Kedar çadırları arasında oturdum.

Ve mig, at jeg må leve som fremmed i Mesjek, bo iblandt Kedars Telte!

Fazla kaldım Barıştan nefret edenler arasında.

Min Sjæl har længe nok boet blandt Folk, som hader Fred.

Ben barış yanlısıyım, Ama söze başladığımda, Onlar savaşa kalkıyor!

Jeg vil Fred; men taler jeg, vil de Krig!