Psalms 120

Al la Eternulo mi vokis en mia sufero, Kaj Li aŭskultis min.

(Sang til Festrejserne.) Jeg råbte til HERREN i Nød, og han svarede mig.

Ho Eternulo, savu mian animon de mensoga parolo, De falsa lango.

HERRE, udfri min Sjæl fra Løgnelæber, fra den falske Tunge!

Kion Li donos al vi, Kaj kion Li alportos al vi, ho falsa lango?

Der ramme dig dette og hint, du falske Tunge!

Akrajn sagojn de fortulo Kun karboj genistaj.

Den stærkes Pile er hvæsset ved glødende Gyvel.

Ve al mi, ke mi gastas en Meŝeĥ, Ke mi loĝas inter la tendoj de Kedar!

Ve mig, at jeg må leve som fremmed i Mesjek, bo iblandt Kedars Telte!

Tro longe loĝis mia animo Inter malamantoj de paco.

Min Sjæl har længe nok boet blandt Folk, som hader Fred.

Mi estas pacema; Sed kiam mi ekparolas, ili komencas militon.

Jeg vil Fred; men taler jeg, vil de Krig!