Psalms 129

Een lied Hammaaloth. Zij hebben mij dikwijls benauwd van mijn jeugd af, zegge nu Israël;

Gençliğimden beri bana sık sık saldırdılar; Şimdi söylesin İsrail:

Zij hebben mij dikwijls van mijn jeugd af benauwd; evenwel hebben zij mij niet overmocht.

“Gençliğimden beri bana sık sık saldırdılar, Ama yenemediler beni.

Ploegers hebben op mijn rug geploegd; zij hebben hun voren lang getogen.

Çiftçiler saban sürdüler sırtımda, Upuzun iz bıraktılar.”

De HEERE, Die rechtvaardig is, heeft de touwen der goddelozen afgehouwen.

Ama RAB adildir, Kesti kötülerin bağlarını.

Laat hen beschaamd en achterwaarts gedreven worden, allen, die Sion haten.

Siyon’dan nefret eden herkes Utanç içinde geri çekilsin.

Laat hen worden als gras op de daken, hetwelk verdort, eer men het uittrekt;

Damlardaki ota, Büyümeden kuruyan ota dönsünler.

Waarmede de maaier zijn hand niet vult, noch de garvenbinder zijn arm;

Orakçı avucunu, Demetçi kucağını dolduramaz onunla.

En die voorbijgaan, niet zeggen: De zegen des HEEREN zij bij u! Wij zegenen ulieden in den Naam des HEEREN.

Yoldan geçenler de, “RAB sizi kutsasın, RAB’bin adıyla sizi kutsarız” demezler.