Psalms 120

(Sang til Festrejserne.) Jeg råbte til HERREN i Nød, og han svarede mig.

Een lied op Hammaaloth. Ik heb tot den HEERE geroepen in mijn benauwdheid, en Hij heeft mij verhoord.

HERRE, udfri min Sjæl fra Løgnelæber, fra den falske Tunge!

O HEERE! red mijn ziel van de valse lippen, van de bedriegelijke tong.

Der ramme dig dette og hint, du falske Tunge!

Wat zal U de bedriegelijke tong geven, of wat zal zij U toevoegen?

Den stærkes Pile er hvæsset ved glødende Gyvel.

Scherpe pijlen eens machtigen, mitsgaders gloeiende jeneverkolen.

Ve mig, at jeg må leve som fremmed i Mesjek, bo iblandt Kedars Telte!

O, wee mij, dat ik een vreemdeling ben in Mesech, dat ik in de tenten Kedars wone.

Min Sjæl har længe nok boet blandt Folk, som hader Fred.

Mijn ziel heeft lang gewoond bij degenen, die den vrede haten.

Jeg vil Fred; men taler jeg, vil de Krig!

Ik ben vreedzaam; maar als ik spreek, zijn zij aan den oorlog.