Ezekiel 35

et factus est sermo Domini ad me dicens

fili hominis pone faciem tuam adversum montem Seir et prophetabis de eo et dices illi

haec dicit Dominus Deus ecce ego ad te mons Seir et extendam manum meam super te et dabo te desolatum atque desertum

urbes tuas demoliar et tu desertus eris et scies quia ego Dominus

eo quod fueris inimicus sempiternus et concluseris filios Israhel in manus gladii in tempore adflictionis eorum in tempore iniquitatis extremae

propterea vivo ego dicit Dominus Deus quoniam sanguini tradam te et sanguis te persequetur et cum sanguinem oderis sanguis persequetur te

et dabo montem Seir desolatum et desertum et auferam de eo euntem et redeuntem

et implebo montes eius occisorum suorum in collibus tuis et in vallibus tuis atque in torrentibus interfecti gladio cadent

in solitudines sempiternas tradam te et civitates tuae non habitabuntur et scietis quoniam ego Dominus

eo quod dixeris duae gentes et duae terrae meae erunt et hereditate possidebo eas cum Dominus esset ibi

propterea vivo ego dicit Dominus Deus quia faciam iuxta iram tuam et secundum zelum tuum quem fecisti odio habens eos et notus efficiar per eos cum te iudicavero

et scies quia ego Dominus audivi universa obprobria tua quae locutus es de montibus Israhel dicens deserti nobis dati sunt ad devorandum

et insurrexistis super me ore vestro et rogastis adversum me verba vestra ego audivi

haec dicit Dominus Deus laetante universa terra in solitudinem te redigam

sicuti gavisus es super hereditatem domus Israhel eo quod fuerit dissipata sic faciam tibi dissipatus eris mons Seir et Idumea omnis et scient quia ego Dominus