Psalms 137

super flumina Babylonis ibi sedimus et flevimus cum recordaremur Sion

Nad rzekami Babilońskiemi, tameśmy siadali i płakali, wspominając na Syon.

super salices in medio eius suspendimus citharas nostras

Na wierzbach, które są w nim, zawieszaliśmy harfy nasze.

quoniam ibi interrogaverunt nos qui captivos duxerunt nos verba carminis et qui adfligebant nos laeti canite nobis de canticis Sion

A gdy nas tam pytali ci, którzy nas zawiedli w niewolę, o słowa pieśni,( chociażeśmy byli zawiesili pieśni radości,) mówiąc: Śpiewajcie nam pieśń z pieśni Syońskich,

quomodo cantabimus canticum Domini in terra aliena

Odpowiedzieliśmy: Jakoż mamy śpiewać pieśń Pańską w ziemi cudzoziemców?

si oblitus fuero tui Hierusalem in oblivione sit dextera mea

Jeźliże cię zapomnę, o Jeruzalemie! niech zapomni sama siebie prawica moja.

adhereat lingua mea gutturi meo si non recordatus fuero tui si non praeposuero Hierusalem in principio laetitiae meae

Niech przylgnie język mój do podniebienia mego, jeźlibym na cię nie pomniał, jeźlibym nie przełożył Jeruzalemu nad najwiekszę wesele moje.

memento Domine filiorum Edom in diem Hierusalem dicentium evacuate evacuate usque ad fundamentum eius

Wspomnij, Panie! na synów Edomskich, i na dzień Jeruzalemski, w który mówili: Poburzcie, poburzcie aż do gruntu w nim.

filia Babylon vastata beatus qui retribuet tibi vicissitudinem tuam quam retribuisti nobis

O córko Babilońska! i ty będziesz spustoszona. Błogosławiony, któryć odda nagrodę twoję, za to, coś nam złego uczyniła.

beatus qui tenebit et adlidet parvulos tuos ad petram

Błogosławiony, który pochwyci i roztrąci dziatki twe o skałę.