Psalms 137

Babil ırmakları kıyısında oturup Siyon’u andıkça ağladık;

super flumina Babylonis ibi sedimus et flevimus cum recordaremur Sion

Çevredeki kavaklara Lirlerimizi astık.

super salices in medio eius suspendimus citharas nostras

Çünkü orada bizi tutsak edenler bizden ezgiler, Bize zulmedenler bizden şenlik istiyor, “Siyon ezgilerinden birini okuyun bize!” diyorlardı.

quoniam ibi interrogaverunt nos qui captivos duxerunt nos verba carminis et qui adfligebant nos laeti canite nobis de canticis Sion

Nasıl okuyabiliriz RAB’bin ezgisini El toprağında?

quomodo cantabimus canticum Domini in terra aliena

Ey Yeruşalim, seni unutursam, Sağ elim kurusun.

si oblitus fuero tui Hierusalem in oblivione sit dextera mea

Seni anmaz, Yeruşalim’i en büyük sevincimden üstün tutmazsam, Dilim damağıma yapışsın!

adhereat lingua mea gutturi meo si non recordatus fuero tui si non praeposuero Hierusalem in principio laetitiae meae

Yeruşalim’in düştüğü gün, “Yıkın onu, yıkın temellerine kadar!” Diyen Edomlular’ın tavrını anımsa, ya RAB.

memento Domine filiorum Edom in diem Hierusalem dicentium evacuate evacuate usque ad fundamentum eius

[] Ey sen, yıkılası Babil kızı, Bize yaptıklarını Sana ödetecek olana ne mutlu!

filia Babylon vastata beatus qui retribuet tibi vicissitudinem tuam quam retribuisti nobis

Ne mutlu senin yavrularını tutup Kayalarda parçalayacak insana!

beatus qui tenebit et adlidet parvulos tuos ad petram