Psalms 137

Babil ırmakları kıyısında oturup Siyon’u andıkça ağladık;

Nad rzekami Babilońskiemi, tameśmy siadali i płakali, wspominając na Syon.

Çevredeki kavaklara Lirlerimizi astık.

Na wierzbach, które są w nim, zawieszaliśmy harfy nasze.

Çünkü orada bizi tutsak edenler bizden ezgiler, Bize zulmedenler bizden şenlik istiyor, “Siyon ezgilerinden birini okuyun bize!” diyorlardı.

A gdy nas tam pytali ci, którzy nas zawiedli w niewolę, o słowa pieśni,( chociażeśmy byli zawiesili pieśni radości,) mówiąc: Śpiewajcie nam pieśń z pieśni Syońskich,

Nasıl okuyabiliriz RAB’bin ezgisini El toprağında?

Odpowiedzieliśmy: Jakoż mamy śpiewać pieśń Pańską w ziemi cudzoziemców?

Ey Yeruşalim, seni unutursam, Sağ elim kurusun.

Jeźliże cię zapomnę, o Jeruzalemie! niech zapomni sama siebie prawica moja.

Seni anmaz, Yeruşalim’i en büyük sevincimden üstün tutmazsam, Dilim damağıma yapışsın!

Niech przylgnie język mój do podniebienia mego, jeźlibym na cię nie pomniał, jeźlibym nie przełożył Jeruzalemu nad najwiekszę wesele moje.

Yeruşalim’in düştüğü gün, “Yıkın onu, yıkın temellerine kadar!” Diyen Edomlular’ın tavrını anımsa, ya RAB.

Wspomnij, Panie! na synów Edomskich, i na dzień Jeruzalemski, w który mówili: Poburzcie, poburzcie aż do gruntu w nim.

[] Ey sen, yıkılası Babil kızı, Bize yaptıklarını Sana ödetecek olana ne mutlu!

O córko Babilońska! i ty będziesz spustoszona. Błogosławiony, któryć odda nagrodę twoję, za to, coś nam złego uczyniła.

Ne mutlu senin yavrularını tutup Kayalarda parçalayacak insana!

Błogosławiony, który pochwyci i roztrąci dziatki twe o skałę.