Psalms 12

Kurtar beni, ya RAB, sadık kulun kalmadı, Güvenilir insanlar yok oldu.

Zborovođi. U oktavi. Psalam. Davidov.

Herkes birbirine yalan söylüyor, Dalkavukluk, ikiyüzlülük ediyor.

U pomoć, Jahve, jer nestaje pobožnih, vjernosti nema više među ljudima!

Sustursun RAB dalkavukların ağzını, Büyüklenen dilleri.

Svatko laže svome bližnjemu, govori usnama lažljivim i srcem dvoličnim.

Onlar ki, “Dilimizle kazanırız, Dudaklarımız emrimizde, Kim bize efendilik edebilir?” derler.

Istrijebi, Jahve, sve usne lažljive i jezik hvastavi;

“Şimdi kalkacağım” diyor RAB, “Çünkü mazlumlar eziliyor, Yoksullar inliyor, Özledikleri kurtuluşu vereceğim onlara.”

one što zbore: "Jezik je naša snaga, naše su usne za nas: tko nam što može?"

RAB’bin sözleri pak sözlerdir; Toprak ocakta eritilmiş, Yedi kez arıtılmış gümüşe benzer.

"Zbog nevolje tlačenih i jauka ubogih sada ću ustati - govori Jahve - spasenje donijet' onom tko ga želi."

Sen onları koru, ya RAB, Bu kötü kuşaktan hep uzak tut!

Riječi su Jahvine riječi iskrene, srebro prokušano, od zemlje odvojeno, sedam puta očišćeno.

İnsanlar arasında alçaklık rağbet görünce, Kötüler her yanda dolaşır oldu.

O Jahve, ti ćeš bdjeti nad nama, od naraštaja ovog čuvat' nas svagda, [ (Psalms 12:9) pa nek' se okolo vrzu zlotvori, nek' se izdižu ljudi najgori. ]