Psalms 137

Junto aos rios de Babilônia, ali nos assentamos e nos pusemos a chorar, recordando-nos de Sião.

Babil ırmakları kıyısında oturup Siyon’u andıkça ağladık;

Nos salgueiros que há no meio dela penduramos as nossas harpas,

Çevredeki kavaklara Lirlerimizi astık.

pois ali aqueles que nos levaram cativos nos pediam canções; e os que nos atormentavam, que os alegrássemos, dizendo: Cantai-nos um dos cânticos de Sião.

Çünkü orada bizi tutsak edenler bizden ezgiler, Bize zulmedenler bizden şenlik istiyor, “Siyon ezgilerinden birini okuyun bize!” diyorlardı.

Mas como entoaremos o cântico do Senhor em terra estrangeira?

Nasıl okuyabiliriz RAB’bin ezgisini El toprağında?

Se eu me esquecer de ti, ó Jerusalém, esqueça-se a minha destra da sua destreza.

Ey Yeruşalim, seni unutursam, Sağ elim kurusun.

Apegue-se-me a língua ao céu da boca, se não me lembrar de ti, se eu não preferir Jerusalém à minha maior alegria.

Seni anmaz, Yeruşalim’i en büyük sevincimden üstün tutmazsam, Dilim damağıma yapışsın!

Lembra-te, Senhor, contra os edomitas, do dia de Jerusalém, porque eles diziam: Arrasai-a, arrasai-a até os seus alicerces.

Yeruşalim’in düştüğü gün, “Yıkın onu, yıkın temellerine kadar!” Diyen Edomlular’ın tavrını anımsa, ya RAB.

Ah! Filha de Babilônia, devastadora; feliz aquele que te retribuir consoante nos fizeste a nós;

[] Ey sen, yıkılası Babil kızı, Bize yaptıklarını Sana ödetecek olana ne mutlu!

feliz aquele que pegar em teus pequeninos e der com eles nas pedra.

Ne mutlu senin yavrularını tutup Kayalarda parçalayacak insana!