Psalms 12

12:1

Przedniejszemu śpiewakowi Seminit, pieśń Dawidowa.

למנצח על השמינית מזמור לדוד הושיעה יהוה כי גמר חסיד כי פסו אמונים מבני אדם׃

12:2

Ratuj, Panie! boć już niestaje miłosiernego, a wyginęli uprzejmi z synów ludzkich.

שוא ידברו איש את רעהו שפת חלקות בלב ולב ידברו׃

12:3

Każdy mówi kłamstwo z bliźnim swoim: usty pochlebnemi, dwojakiem sercem mówią.

יכרת יהוה כל שפתי חלקות לשון מדברת גדלות׃

12:4

Niechajże Pan wytraci wszystkie wargi pochlebne, i język mówiący rzeczy wyniosłe.

אשר אמרו ללשננו נגביר שפתינו אתנו מי אדון לנו׃

12:5

Którzy mówią: Językiem naszym przewiedziemy, wargi nasze za nami są, któż jest panem naszym?

משד עניים מאנקת אביונים עתה אקום יאמר יהוה אשית בישע יפיח לו׃

12:6

Dla zniszczenia ubogich, i dla wołania nędznych teraz powstanę, mówi Pan; postawię w bezpieczności tego, na którego sidła stawiają.

אמרות יהוה אמרות טהרות כסף צרוף בעליל לארץ מזקק שבעתים׃

12:7

Słowa Pańskie są słowa czyste, jako srebro wypławione w piecu glinianym, siedm kroć przelewane.

אתה יהוה תשמרם תצרנו מן הדור זו לעולם׃

12:8

Ty, Panie! zachowaj ich; strzeż ich od rodzaju tego aż na wieki. Ze wszystkich stron niepobożni krążą, gdy wywyższeni bywają najpodlejsi między synami ludzkimi.

סביב רשעים יתהלכון כרם זלות לבני אדם׃