Psalms 137

Ved Babylons elver, der satt vi og gråt når vi kom Sion i hu.

Nad rzekami Babilońskiemi, tameśmy siadali i płakali, wspominając na Syon.

På vidjene der hengte vi våre harper;

Na wierzbach, które są w nim, zawieszaliśmy harfy nasze.

for der krevde våre fangevoktere sanger av oss, våre plagere at vi skulde være glade: Syng for oss av Sions sanger!

A gdy nas tam pytali ci, którzy nas zawiedli w niewolę, o słowa pieśni,( chociażeśmy byli zawiesili pieśni radości,) mówiąc: Śpiewajcie nam pieśń z pieśni Syońskich,

Hvorledes skulde vi synge Herrens sang på fremmed jord?

Odpowiedzieliśmy: Jakoż mamy śpiewać pieśń Pańską w ziemi cudzoziemców?

Glemmer jeg dig, Jerusalem, da glemme mig min høire hånd!

Jeźliże cię zapomnę, o Jeruzalemie! niech zapomni sama siebie prawica moja.

Min tunge henge fast ved min gane om jeg ikke kommer dig i hu, om jeg ikke setter Jerusalem over min høieste glede!

Niech przylgnie język mój do podniebienia mego, jeźlibym na cię nie pomniał, jeźlibym nie przełożył Jeruzalemu nad najwiekszę wesele moje.

Kom Jerusalems dag i hu, Herre, så du straffer Edoms barn, dem som sa: Riv ned, riv ned, like til grunnen i den!

Wspomnij, Panie! na synów Edomskich, i na dzień Jeruzalemski, w który mówili: Poburzcie, poburzcie aż do gruntu w nim.

Babels datter, du ødelagte! Lykksalig er den som gir dig gjengjeld for den gjerning du gjorde mot oss.

O córko Babilońska! i ty będziesz spustoszona. Błogosławiony, któryć odda nagrodę twoję, za to, coś nam złego uczyniła.

Lykksalig er den som griper og knuser dine spede barn imot klippen.

Błogosławiony, który pochwyci i roztrąci dziatki twe o skałę.