Psalms 142

von David. Ein Gebet, als er in der Höhle war.] Mit meiner Stimme schreie ich zu Jehova, mit meiner Stimme flehe ich zu Jehova.

نزد خداوند فریاد می‌زنم و با التماس از او کمک می‌طلبم.

Ich schütte meine Klage vor ihm aus, meine Bedrängnis tue ich vor ihm kund.

شکایات خود را به پیشگاه او عرض می‌کنم و مشکلاتم را برایش بیان می‌نمایم.

Als mein Geist in mir ermattete, da kanntest du meinen Pfad. Auf dem Wege, den ich wandelte, haben sie mir heimlich eine Schlinge gelegt.

وقتی طاقت من تمام شود، تو می‌دانی که چه باید بکنم. دشمنان در سر راه من دام گسترده‏اند.

Schaue zur Rechten, und sieh: ich habe ja niemand, der mich erkennt; verloren ist mir jede Zuflucht, niemand fragt nach meiner Seele.

وقتی به اطرافم نگاه می‌کنم، کسی را نمی‌بینم که به کمکم بیاید و کسی به من توجّه نمی‌کند.

Zu dir habe ich geschrieen, Jehova! Ich habe gesagt: Du bist meine Zuflucht, mein Teil im Lande der Lebendigen.

خداوندا، برای کمک به درگاه تو رو می‌آورم، زیرا تو یگانه پشتیبان و همه‌چیز من در این زندگی هستی.

Horche auf mein Schreien, denn ich bin sehr elend; errette mich von meinen Verfolgern, denn sie sind mir zu mächtig!

به فریاد من گوش بده، زیرا که درمانده‌ام. مرا از دست دشمنان نجات بده، زیرا آنها از من بسیار قویترند.

Führe aus dem Gefängnis heraus meine Seele, damit ich deinen Namen preise! Die Gerechten werden mich umringen, wenn du mir wohlgetan hast.

مرا از این بُن‌بست و پریشانی آزاد کن تا تو را ستایش كنم. آنگاه به‌خاطر نیكویی كه به من كرده‏ای، نیكوکاران مرا احاطه خواهند كرد.