Psalms 11

Davidin Psalmi, edelläveisaajalle. Herraan minä uskallan: kuinka te sanotte sielulleni, että hän lentäis niinkuin lintu teidän vuoreltanne?

من به خداوند توکّل دارم. چرا به من می‌گویید: «مانند پرنده به کوهها فرار کن.

Sillä katsos, jumalattomat jännittävät joutsen ja panevat nuolensa jänteelle, salaisesti ampuaksensa hurskaita.

زیرا شریران کمان به دست گرفته و تیر را به زه نهاده‌اند تا آن را در تاریکی به سوی نیکان پرتاب کنند.

Sillä he rikkoivat perustuksen: mitä vanhurskas taitaa toimittaa?

در زمانی که نیکی از بین رفته است، نیکان چه می‌توانند بکنند؟»

Herra on pyhässä templissänsä, Herran istuin on taivaissa; hänen silmänsä ottavat vaarin, ja hänen silmänsä laudat koettelevat ihmisten lapsia.

خداوند در معبد مقدّس خویش است. تخت خدا در آسمان استوار است. او همه‌جا مراقب مردم است و هرچه می‌کنند، می‌داند.

Herra koettelee vanhurskasta; hänen sielunsa vihaa jumalatointa, ja jotka vääryyttä rakastavat.

خداوند مردم نیک و بد را یکسان مورد آزمایش قرار می‌دهد. او با تمام وجود از بدکاران بیزار است.

Hän antaa sataa jumalattomain päälle pitkäisen leimauksia, tulta ja tulikiveä, ja antaa heille tuulispäät palkaksi.

بر شریران، باران آتش و گوگرد می‌فرستد و نصیب آنان، بادهای سوزاننده است.

Sillä Herra on vanhurskas ja rakastaa vanhurskautta, että hänen kasvonsa katsovat oikeutta.

خداوند عادل است و نیکوکاران را دوست می‌دارد و درستکاران در پیشگاه او خواهند زیست.