Psalms 13

خداوندا، تا به کی مرا فراموش می‌کنی؟ آیا برای همیشه؟ تا به کی رویت را از من برمی‌گردانی؟

Εις τον πρωτον μουσικον. Ψαλμος του Δαβιδ. Εως ποτε, Κυριε, θελεις με λησμονει διαπαντος; εως ποτε θελεις κρυπτει το προσωπον σου απ εμου;

تا به کی باید بار مشکلات را بکشم و شب و روز دلم پُر از غم باشد؟ تا به کی دشمن من، بر من برتری داشته باشد؟

Εως ποτε θελω εχει βουλας εν τη ψυχη μου, οδυνας καθ ημεραν εν τη καρδια μου εως ποτε θελει υψονεσθαι ο εχθρος μου επ εμε;

ای خداوند، خدای من! بر من توجّه کن و به دعایم پاسخ بده! به من نیرو ببخش و از مرگ نجاتم ده.

Επιβλεψον εισακουσον μου, Κυριε ο Θεος μου φωτισον τους οφθαλμους μου, μηποτε υπνωσω τον υπνον του θανατου

مبادا دشمنانم بگویند: «ما بر او پیروز شدیم.» نگذار که دشمنانم از شکست من شاد شوند.

Μηποτε ειπη ο εχθρος μου, Υπερισχυσα κατ αυτου, και οι θλιβοντες με αγαλλιασθωσιν, εαν σαλευθω.

امّا من به رحمت تو توکّل دارم و دل من شاد است، زیرا تو مرا نجات خواهی داد.

Αλλ εγω ηλπισα επι το ελεος σου η καρδια μου θελει αγαλλεσθαι εις την σωτηριαν σου.

در وصف تو ای خداوند سرود خواهم خواند، چون تو بر من احسان کرده‌ای.

Θελω ψαλλει εις τον Κυριον, διοτι με αντημειψε.