Psalms 12

(Til sangmesteren. Efter den ottende. En salme af David.) HERRE, hjælp, thi de fromme er borte, svundet er Troskab blandt Menneskens Børn;

Helpu, ho Eternulo, ĉar malaperis piuloj Kaj maloftiĝis fideluloj inter la homidoj.

de taler Løgn, den ene til den anden, med svigefulde Læber og tvedelt Hjerte.

Malveron ili parolas unuj al aliaj, Vortojn flatajn el koro hipokrita.

Hver svigefuld Læbe udrydde HERREN, den Tunge, der taler store Ord,

La Eternulo ekstermu ĉiun flatan buŝon Kaj langon fanfaronantan,

dem, som siger: "Vor Tunge gør os stærke, vore Læber er med os, hvo er vor Herre?"

Tiujn, kiuj diras: Per nia lango ni venkos, Nia buŝo estas kun ni; kiu estas sinjoro super ni?

"For armes Nød og fattiges Suk vil jeg nu stå op", siger HERREN, "jeg frelser den, som man blæser ad."

Ĉar prematoj estas ruinigataj kaj malfeliĉuloj ĝemas, Tial nun Mi Min levos, diras la Eternulo; Mi donos savon al tiuj, kiuj sopiras pri ĝi.

HERRENs Ord er rene Ord, det pure, syvfold lutrede Sølv.

La paroloj de la Eternulo estas paroloj puraj, Arĝento, purigita en tera fandujo kaj sepfoje refandita.

HERRE, du vogter os, værner os evigt mod denne Slægt.

Vi, ho Eternulo, konservos ilin, Vi gardos nin kontraŭ ĉi tiu generacio por eterne.

De gudløse færdes frit overalt, når Skarn ophøjes blandt Menneskens Børn.

Ĉirkaŭe aperas multe da malpiuloj, Kiam malnobleco altiĝas inter la homidoj.