Psalms 137

(По слав. 136) При реките на Вавилон, там седяхме и плачехме, когато си спомняхме Сион.

Là presso i fiumi di Babilonia, sedevamo ed anche piangevamo ricordandoci di Sion.

На върбите сред него окачихме арфите си.

Ai salici delle sponde avevamo appese le nostre cetre.

Защото там тези, които ни плениха, поискаха от нас думи на песен; и които ни притесняваха — веселие, казвайки: Попейте ни от сионските песни!

Poiché là quelli che ci avevan menati in cattività ci chiedevano dei canti, quelli che ci predavano, delle canzoni d’allegrezza, dicendo: Cantateci delle canzoni di Sion!

Как да пеем ГОСПОДНА песен в чужда земя?

Come potremmo noi cantare le canzoni dell’Eterno in terra straniera?

Ако те забравя, Ерусалиме, да забрави десницата ми умението си!

Se io ti dimentico, o Gerusalemme, dimentichi la mia destra le sue funzioni,

Да се залепи езикът ми за небцето ми, ако не те помня, ако не издигна Ерусалим начело на радостта си!

resti la mia lingua attaccata al palato se io non mi ricordo di te, se non metto Gerusalemme al disopra d’ogni mia allegrezza.

Спомни си, ГОСПОДИ, деня на Ерусалим против синовете на Едом които казваха: Сринете, сринете го до самата му основа!

Ricordati, o Eterno, dei figliuoli di Edom, che nel giorno di Gerusalemme dicevano: Spianatela, spianatela, fin dalle fondamenta!

О, дъще вавилонска, която ще запустееш, блажен онзи, който ти отплати за всичко, което си ни сторила!

O figliuola di Babilonia, che devi esser distrutta, beati chi ti darà la retribuzione del male che ci hai fatto!

Блажен онзи, който хване децата ти и ги разбие в скалата!

Beato chi piglierà i tuoi piccoli bambini e li sbatterà contro la roccia!