ای زنهای سامره که مانند گاوهای منطقهٔ باشان چاق شدهاید، بر مردم بینوا ظلم میکنید، اشخاص فقیر و محتاج را پایمال مینمایید و هریک از شما به شوهرانتان میگویید: «شراب بیاور تا بنوشم.»
خداوند به ذات اقدس خود قسم خورده و فرموده است: «روزی میرسد که دشمنان قلّاب به دهان شما خواهند انداخت همهٔ شما را مانند ماهی میگیرند و با خود میبرند.
خداوند قادر متعال میفرماید: «ای قوم اسرائیل، به شهر بیتئیل بروید و گناه کنید و به شهر جلجال بروید تا بیشتر گناه ورزید. هر روز صبح قربانی بیاورید و هر سه روز دهیک بدهید.
سه ماه پیش از فصل درو باران را قطع کردم. در یک شهر باران فرستادم و در شهر دیگر از آن جلوگیری نمودم. بر یک مزرعه باران بارید و مزرعهٔ دیگر از بیآبی خشک شد.
«همان بلاهایی را که بر سر مردم مصر آوردم بر سر شما نیز آوردم. جوانان شما را با شمشیر کشتم، اسبهایتان ربوده شدند. بینی شما از بوی بد اجساد اردوگاههایتان پُر شد. با این حال، شما به سوی من بازنگشتید.
«بعضی از شما را مانند مردم سدوم و غموره نابود ساختم. کسانی هم که زنده ماندند، مانند چوب سوختهای بودند که از بین آتش بیرون کشیده شده باشند. با همهٔ اینها، بازهم شما به سوی من بازنگشتید.
«زیرا من هستم که کوهها را ساختم،
باد را به وجود آوردم،
از افکار پنهانی انسان آگاه هستم،
روز را به شب تبدیل میکنم
و بر بلندترین کوهها قدم میزنم.
نام من خداوند، خدای متعال است.»