Psalms 137

Babil ırmakları kıyısında oturup Siyon’u andıkça ağladık;

Pe malurile rîurilor Babilonului, şedeam jos şi plîngeam, cînd ne aduceam aminte de Sion.

Çevredeki kavaklara Lirlerimizi astık.

În sălciile din ţinutul acela ne atîrnaserăm arfele.

Çünkü orada bizi tutsak edenler bizden ezgiler, Bize zulmedenler bizden şenlik istiyor, “Siyon ezgilerinden birini okuyun bize!” diyorlardı.

Căci acolo, biruitorii noştri ne cereau cîntări, şi asupritorii noştri ne cereau bucurie, zicînd: ,,Cîntaţi-ne cîteva din cîntările Sionului!`` -

Nasıl okuyabiliriz RAB’bin ezgisini El toprağında?

Cum să cîntăm noi cîntările Domnului pe un pămînt străin?

Ey Yeruşalim, seni unutursam, Sağ elim kurusun.

Dacă te voi uita, Ierusalime, să-şi uite dreapta mea destoinicia ei!

Seni anmaz, Yeruşalim’i en büyük sevincimden üstün tutmazsam, Dilim damağıma yapışsın!

Să mi se lipească limba de cerul gurii, dacă nu-mi voi aduce aminte de tine, dacă nu voi face din Ierusalim culmea bucuriei mele!

Yeruşalim’in düştüğü gün, “Yıkın onu, yıkın temellerine kadar!” Diyen Edomlular’ın tavrını anımsa, ya RAB.

Adu-Ţi aminte, Doamne, de copiii Edomului, cari, în ziua nenorocirii Ierusalimului, ziceau: ,,Radeţi -l, radeţi -l din temelii!``

[] Ey sen, yıkılası Babil kızı, Bize yaptıklarını Sana ödetecek olana ne mutlu!

Ah! fiica Babilonului, sortită pustiirii, ferice de cine-ţi va întoarce la fel răul pe care ni l-ai făcut!

Ne mutlu senin yavrularını tutup Kayalarda parçalayacak insana!

Ferice de cine va apuca pe pruncii tăi, şi -i va zdrobi de stîncă!