Psalms 137

על נהרות בבל שם ישבנו גם בכינו בזכרנו את ציון׃

در کنار رودخانه‌های بابل نشستیم و به یاد صهیون گریه کردیم.

על ערבים בתוכה תלינו כנרותינו׃

آلات موسیقی خود را بر شاخه‌های درختان بید آویختیم.

כי שם שאלונו שובינו דברי שיר ותוללינו שמחה שירו לנו משיר ציון׃

زیرا کسانی‌که ما را به اسارت برده بودند، از ما خواستند تا برایشان یکی از سرودهای صهیون را بخوانیم و آنها را سرگرم کنیم.

איך נשיר את שיר יהוה על אדמת נכר׃

امّا چگونه می‌توانستیم سرود خداوند را در دیار بیگانه بسراییم؟

אם אשכחך ירושלם תשכח ימיני׃

ای اورشلیم، اگر تو را فراموش کنم، دست راستم خشک گردد تا دیگر نتوانم چنگ بنوازم.

תדבק לשוני לחכי אם לא אזכרכי אם לא אעלה את ירושלם על ראש שמחתי׃

اگر تو را ای اورشلیم، به یاد نیاورم و تو را بر همهٔ شادی‌ها ترجیح ندهم، زبانم به کامم بچسبد و لال شوم.

זכר יהוה לבני אדום את יום ירושלם האמרים ערו ערו עד היסוד בה׃

خداوندا، به یادآور، روزی را که اَدومیان اورشلیم را تسخیر کردند و فریاد می‌زدند: «آن را با خاک یکسان کنید.»

בת בבל השדודה אשרי שישלם לך את גמולך שגמלת לנו׃

ای بابل، تو ویران خواهی شد. خوشا به حال کسی‌که آن چه تو بر سر ما آوردی، بر سر خودت بیاورد.

אשרי שיאחז ונפץ את עלליך אל הסלע׃

خوشا به حال کسی‌که کودکان تو را بگیرد و آنها را به صخره‌ها بکوبد.