Psalms 137

Sur les bords des fleuves de Babylone, Nous étions assis et nous pleurions, en nous souvenant de Sion.

Babil ırmakları kıyısında oturup Siyon’u andıkça ağladık;

Aux saules de la contrée Nous avions suspendu nos harpes.

Çevredeki kavaklara Lirlerimizi astık.

Là, nos vainqueurs nous demandaient des chants, Et nos oppresseurs de la joie: Chantez-nous quelques-uns des cantiques de Sion!

Çünkü orada bizi tutsak edenler bizden ezgiler, Bize zulmedenler bizden şenlik istiyor, “Siyon ezgilerinden birini okuyun bize!” diyorlardı.

Comment chanterions-nous les cantiques de l'Eternel Sur une terre étrangère?

Nasıl okuyabiliriz RAB’bin ezgisini El toprağında?

Si je t'oublie, Jérusalem, Que ma droite m'oublie!

Ey Yeruşalim, seni unutursam, Sağ elim kurusun.

Que ma langue s'attache à mon palais, Si je ne me souviens de toi, Si je ne fais de Jérusalem Le principal sujet de ma joie!

Seni anmaz, Yeruşalim’i en büyük sevincimden üstün tutmazsam, Dilim damağıma yapışsın!

Eternel, souviens-toi des enfants d'Edom, Qui, dans la journée de Jérusalem, Disaient: Rasez, rasez Jusqu'à ses fondements!

Yeruşalim’in düştüğü gün, “Yıkın onu, yıkın temellerine kadar!” Diyen Edomlular’ın tavrını anımsa, ya RAB.

Fille de Babylone, la dévastée, Heureux qui te rend la pareille, Le mal que tu nous as fait!

[] Ey sen, yıkılası Babil kızı, Bize yaptıklarını Sana ödetecek olana ne mutlu!

Heureux qui saisit tes enfants, Et les écrase sur le roc!

Ne mutlu senin yavrularını tutup Kayalarda parçalayacak insana!