Psalms 14

(Til sangmesteren. Af David.) Dårerne siger i Hjertet: "Der er ingen Gud!" Slet og afskyeligt handler de, ingen gør godt.

[] Akılsız içinden, “Tanrı yok!” der. İnsanlar bozuldu, iğrençlik aldı yürüdü, İyilik eden yok.

HERREN skuer ned fra Himlen på Menneskens Børn for at se, om der findes en forstandig, nogen, der søger Gud.

RAB göklerden bakar oldu insanlara, Akıllı, Tanrı’yı arayan biri var mı diye.

Afveget er alle, til Hobe fordærvet, ingen gør godt, end ikke een!

Hepsi saptı, Tümü yozlaştı, İyilik eden yok, Bir kişi bile!

Er alle de Udådsmænd da uden Forstand, der æder mit Folk, som åd de Brød, og ikke påkalder HERREN?

Suç işleyenlerin hiçbiri görmüyor mu? Halkımı ekmek yer gibi yiyor, RAB’be yakarmıyorlar.

Af Rædsel gribes de da, thi Gud er i de retfærdiges Slægt.

Dehşete düşecekler yeryüzünde, Çünkü Tanrı doğruların yanındadır.

Gør kun den armes Råd til Skamme, HERREN er dog hans Tilflugt.

Mazlumun tasarılarını boşa çıkarırdınız, Ama RAB onun sığınağıdır.

Ak, kom dog fra Zion Israels Frelse! Når HERREN vender Folkets Skæbne, skal Jakob juble, Israel glædes!

Keşke İsrail’in kurtuluşu Siyon’dan gelse! RAB halkını eski gönencine kavuşturunca, Yakup soyu sevinecek, İsrail halkı coşacak.