Psalms 137

Ved Babels Floder, der sad vi og græd, når Zion randt os i hu.

Nad rzekami Babilońskiemi, tameśmy siadali i płakali, wspominając na Syon.

Vi hængte vore Harper i Landets Pile.

Na wierzbach, które są w nim, zawieszaliśmy harfy nasze.

Thi de, der havde bortført os, bad os synge, vore Bødler bad os være glade: "Syng os af Zions Sange!"

A gdy nas tam pytali ci, którzy nas zawiedli w niewolę, o słowa pieśni,( chociażeśmy byli zawiesili pieśni radości,) mówiąc: Śpiewajcie nam pieśń z pieśni Syońskich,

Hvor kan vi synge HERRENs Sange på fremmed Grund?

Odpowiedzieliśmy: Jakoż mamy śpiewać pieśń Pańską w ziemi cudzoziemców?

Jerusalem, glemmer jeg dig, da visne min højre!

Jeźliże cię zapomnę, o Jeruzalemie! niech zapomni sama siebie prawica moja.

Min Tunge hænge ved Ganen, om ikke jeg ihukommer dig, om ikke jeg sætter Jerusalem over min højeste Glæde!

Niech przylgnie język mój do podniebienia mego, jeźlibym na cię nie pomniał, jeźlibym nie przełożył Jeruzalemu nad najwiekszę wesele moje.

HERRE, ihukom Edoms Sønner for Jerusalems Dag, at de råbte: "Nedbryd, nedbryd lige til Grunden!"

Wspomnij, Panie! na synów Edomskich, i na dzień Jeruzalemski, w który mówili: Poburzcie, poburzcie aż do gruntu w nim.

Du Babels Datter, du Ødelægger! Salig den, der gengælder dig, hvad du gjorde imod os!

O córko Babilońska! i ty będziesz spustoszona. Błogosławiony, któryć odda nagrodę twoję, za to, coś nam złego uczyniła.

Salig den, der griber dine spæde og knuser dem mod Klippen!

Błogosławiony, który pochwyci i roztrąci dziatki twe o skałę.